Ben av oldum

Oy oy şu makasla tanışmaları coçukların neden hep komik olaylarla biter ki.
Sabah sabah kalkmışım, çay demlemişim, kızımın sayesinde sabah çıtır simitlerimizi almışım. Simitçi memnun 3.5 yaşında bir takipçisi var. Geleceğin alışveriş ustası olacağı belli..
Bende tabi hemen servisi hazırlayayım diye mutfaktaki yerimi almış harıl harıl çayları koydum. Sırası ile anneannesine verdim, odaya servis. Sonra çizgifilm seyreden kızıma çayını ve simitini getirdim ki, sabah sabah hemen almış eline makası ohhh oturmuş bir güzel saçını doğruyor. Kesiyor diyemem çünkü rastgele kesilen bir saç için doğru kelam olmaz.
Dikilip karşısına, çok ciddi bir şekilde bağırmadan ‘hemen ver o makası bana’ diyebildim. Aldıktan sonra da kaldırdım tabi.
Kızımın makasla saç kesme hikayesininde bir geçmişi var elbet.
Saçlarını geçen ay babaannesi arka altlardan az düzeltmek için onu ikna edince, benim kızım da olayı hemen genelledi tabii. O akşam eve gelince benden makas istedi, anneannesinin saçını kesmek için. Sandı ki hep evde saç kesiyoruz. Bende anneannesi ile kızımı alarak kuaföre götürdüm ve her ikisininde saçlarını orda, kızıma bu işler için özel makas ve bu işi yapan kişiler olduğunu göstererek anlatmaya çalıştım.
Anladığını umarak eve gelmiştim ama, günler geçti unuttu sanarken meğer o sadece anını kolluyormuş.
Bu bana kedilerin avlanırken ki sinsi sinsi yanaşmalarını, duyulması zor olan ağızlarından çıkardıkları sesleri, pusuya yatışları ve ön patilerini fırlamak için hazırhale getirirken kıçlarını yavaştan sağa sola sallayarak fırlamaya son hazırlanışları gözlerimin önünden geçerek hatırlatıyor.
Avlanan bu kez yine ben oldum. Kızımın kağıt makasını ortada unutursam..

Ben bunları yazarken, hanım sadece bakmak üzere geldi ve masadan kağıt makasını aldı ve gitti.
Anneannesi de atının ip saçlarını keserken görünce ' hani annene sadece bakmak için aldığını söylememişmiydin' diyerek geliyor. 'Söylemesene anneanne'
Ben gidip makas olayını sonlandırayım.